“Jogja itu istimewa. Tapi, kok uripe ora istimewa?”
Jogja, kutha sing digadang-gadang sebagai kota pendidikan, kota budaya, kota murah, lan kota kenangan. Tapi saiki, bocah-bocah enom sing urip neng Jogja rasane kok ora enak kaya caption Instagram?
Ngontel Wani, Gas Bensin Ngenes
Jaman biyen, mahasiswa tekan Jogja njupuk kuliah, numpak sepeda pancal, tuku sego kucing sak bungkus, wis marem. Saiki? Arep ngontel, dalane tambah rame, kendaraan banter-banter, ngeri. Arep numpak motor, bensin wis meh padha regane karo jajan kopi susu.
Bocah enom saiki nek arep nongkrong kudu ngitung biaya. “Siji, parkir 3 ewu. Loro, kopi susu 20 ewu. Telu, bensin muleh.” Yen duit tipis? Solusine mung rong pilihan: numpak TransJogja karo ngarep-arep kursi kosong, opo numpak motor tapi nyurung pas tekan lampu abang.
Sopo Sing Wis Mapan?
Ngomongke bocah enom neng Jogja, pasti ra iso lepas saka pitakonan sakral: “Wis duwe omah durung?”
Dulu, Jogja dianggep kota nyaman kanggo anak muda. Tapi saiki? Harga tanah podo wae karo harga Jakarta mini. Cah-cah enom sing mung numpak motor tua, kos neng gang sempit, luntang-lantung nyambut gawe, dianggep durung sukses. Padahal, yen ndelok YouTube, kabeh podo ngimpi duwe omah mung amarga tau kepleset nonton konten “Passive Income di Usia 25.”
Saiki, anak muda nang Jogja iso digolongke dadi telu:
1. Anak Sultan – Iki bocah sing tekan kuliah wis diarep-arep neruske usaha bapake. Ngopi neng kafe mahal, nongkrong karo laptop, duit ora mikir.
2. Anak Pekerja Keras – Kuliah sambil kerja, jam kosong dipakai ojol, sore nggarap tugas. Duit pas-pasan, tapi semangatnya ngalahke mahasiswa lain.
3. Anak Filosofi Kopi – Nongkrong wae, ngudarasa tentang dunia, ngomong keadilan, tapi ngopi mbayare gantian karo konco.
Kehidupan Malam: Antara Asyik lan Angel
Wong ngomong, Jogja kuwi romantis. Tapi coba dolan neng Malioboro pas malem. Wong akeh, parkir larang, angkringan sing biasane murah saiki wis kayak food court mini. Trus, iso nang endi yen dompet tipis? Solusine mung siji: ngaso neng Alun-alun Kidul, dolanan sepeda lampu, ngarep-arep yen munggah becak cinta iso nemu jodoh.
Bocah enom saiki yen arep dugem, kudu ati-ati. Ngalor sedikit, ketemu club sing dudu club beneran. Ngalor maneh, entuk kafe tapi hargane cukup kanggo bayar kos seminggu. Balik meneh neng angkringan, ujung-ujunge tuku wedang jahe.
Ojo Lali Rasamu
Jogja pancen berubah. Nanging, cah enom kudu tetep eling, yen urip neng Jogja ora mung soal opo sing dikonsumsi, tapi juga soal pengalaman. Ora usah memaksa mapan ing umur 25, wong Jogja ora mendesakmu sukses, sing penting tetep urip lan ora nyusahke liyan.
Yen kowe anak enom neng Jogja, ojo mung meratapi harga tanah sing larang, live the moment. Nikmati sawah sing isih ana, rasakno kopi sasetan neng angkringan, lan ojo lali: urip ki dudu lomba sopo sing sugih dhisik, nanging sopo sing paling seneng.
“Ngopi, rolasan, terus golek dalan. Kowe ora dewekan.”